به گزارش مشرق، مراسم روز ایران و رونمایی از سه عنوان کتاب ایرانی همزان با دومین روز از شصت و ششمین نمایشگاه کتاب فرانکفورت در محل غرفه ایران در سالن پنج این نمایشگاه برگزار شد.

در این مراسم سیدمهدی شجاعی که مجموعه 19 داستان کوتاه از وی نیز در این نشست رونمایی شد در سخنانی اظهار داشت: حس من در مورد این کتاب این است که مانند بازاری است که همه تولید کنندگان هر ازگاهی محصول خود را برای عرضه ارائه می کنند ولی ما با وجود داشتن معادن و ذخایر زیاد برای ارائه در این بازار و با اینکه سال هاست که در آن حضور داریم، آنظور که باید برای مخاطب امروزمان اثری قابل ارائه نداریم و به اصطلاح تکنولوژی استخراج از معادن را در دست نداریم.


شجاعی افزود: بسیاری از متون ادبیات کهن ما  چند سر و گردن بالاتر از ترجمه هایی است که ما از فرهنگ های دیگر انجام می دهیم. من قصد تحقیر دیگران را ندارم اما می خواهم بگویم ارزش فرهنگی ما با سایرین اصلا قابل قیاس و اندازه گیری نیست ولی نحوه ارائه آن به دیگران جذاب و قابل توجه نبوده است. برخی دوستان در این سال ها به صورت دلی و با عشق به جلو آمده اند و  با بضاعت خود کارهایی را ترجمه و منتشر کرده اند اما اراده‌ای ملی و جمعی برای مدیری این موضوع و برنامه ریزی برای ارائه این آثار وجود ندارد.

به گفته شجاعی حضور ایران در نمایشگاه‌های بین المللی از این دست حضوری پر معنا و تاثیر گذار نیست و اتفاقاتی را که باید در طول سال موجب نمی شود. نمایشگاه کتاب از نظر من زمان کاشت نیست بلکه زمان برداشت است. ما امروز اینجا تنها یک بیننده و تماشاگریم و امیدوارم که دوستان بتوانند حرکتی جدی انجام دهند  تا از منابع و معادن فرهنگی عظمی که در اختیار داریم به نحوی بهتر و شایسته تر بتوانیم بهره برداری کنیم.

وی ادامه داد: به نظر من ترجمه در این مسیر موضوعی است که می تواند کمک زیادی به هموار شدن راه بکند و البته من هم معتقدم که بهترین راه ترجمه استفاده از مترجمانی است که هم زبان مبدا و هم زبان مقصد را خوب بشناسند و زبان کتاب در واقع زبان دوم خودشان باشد.

شجاعی در ادامه با تشگر از کارولین کراس کری برای ترجمه دو اثر از خود گفت: کتاب «دموکراسی یا دموقراضه» سال ها بود که تنها در فضای مجازی خوانده می شد و با وجود چاپ ما آن را پخش نکرده بودیم. این کتاب و متنش بازی های زبانی فراوانی را در خود داشت و برای ترجمه واقعا اثری سخت به شمار می رفت. در مورد کتاب 19 داستان کوتاه هم من چیزی ندارم جز ابراز تعجب از پشتکار خانم کراس کری که با این سرعت و جدیت توانست از پس ترجمه آن در آید به ویژه اینکه داستان های این کتاب دارای حال و هواهای متفاوتی هستند.

این نویسنده تصریح کرد: ترجمه همیشه کار خوبی از آب در نمی آید اما مدلی که ما با خانم کراس کری برای ترجمه انتخاب کردیم بر این مبنا بود که ایشان نخست سعی داشت تا  مفهوم اولیه متن را دریافت کند و پس از آن ما تلاش داشتیم که با کمک هم روح این مفهوم در ترجمه ایشان بنشیند. به ویژه اینکه وقتی زبان ادبی و تغزلی و رمانتیک است وجوه ادبی اش بالا و ترجمه اش سخت می شود.

کارولین کراس کری مترجم این سه اثر نیز در ادامه این مراسم در سخنانی اظهار داشت:  من از ترجمه آثار شجاعی و سایر آثاری که امروز رونمایی می شود به معنای واقعی کلمه لذت بردم. من در این کار گاه با داستان هایی روبرو بودم که زبانی طنز گونه داشت اما با مطالعه آن می شد به ریشه های اجتماعی متعددی رسید که نویسنده به دنبال مطرح کردنش بوده است. این داستان ها به ما نشان می دهد که ارزش ها چیست. از طرف دیگر داستان های طنز این مجموعه  حتی بعد از ترجمه به زبان انگلیسی هم خنده دار هستند و من خوشبختم که در ترجمه آنها مانند خیاطی عمل کردم که می داند باید بر اساس چه الگویی کار کند.

کتایون ریاحی نویسنده کتاب «ماهی قرمز کوچ» دیگر کتاب رونمایی شده در این مراسم نیز در سخنانی اظهار داشت: این کتاب حدود 30 سال قبل نوشته شد. زمانی که همه ما حس ماهی قرمز موچکی را داشیم که در حوضی انداخته شده است و راه فراری ندارد. سرنوشت او تکلیفی است که دیگران برایش کرده اند و در آن رهایش کرده اند. داستان این کتاب داستان ماهی هایی است که می دانند جز حوض محل زندگی شان باید راه دیگری برای رسیدن به دریا وجود داشته باشد. کتابم  با این زبان کودکانه  سعی دارد نکاتی را بگوید که مخاطب از قضا تنها کودکان نیست چرا که عمیقا به این باورم که نوشتن با زبان کودک الزاما به معنی این نیست که قرار باشد یک اثر را به کتابی کودکانه مبدل کند.

این گزارش اضافه می‌کند سخنران دیگر این مراسم امیر مسعود شهرام مدیرعامل موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایرانیان  بود که او هم گفت: من امسال خوشحالم که برای اولین بار همه ناشران ایرانی تحت یک نام در یک غرفه متمرکز شده اند و خوشحالم که امسال زمینه ای فراهم شد تا ناشرانی بتوانند در یک مرکز با ناشران کشورهای دیگر مذاکره داشته باشند. امیدوارم که بتوانیم در این مسیر هر سال چند قدمی به جلوتر برویم. البته راه ما راهی طولانی است ولی با این وجود حس می کنم که می شود تفاوت های محسوسی در آنچه هست و رخ داده و آنچه تا بحال بود را دید.